Bodzentyn - miasto liczące ponad 2300 mieszkańców, zostało założone w 1355r. na gruntach wsi Tarczek. Nazwę swoją zawdzięcza założycielowi osady, biskupowi krakowskiemu Bodzancie. W XIV wieku na skarpie nad rzeką Psarką, biskup Florian z Mokrska postawił okazały zamek, który obecnie znajduje się w ruinie. Oprócz wspomnianych ruin na terenie miasta zobaczyć można pozostałości murów obronnych, kościół parafialny z XV w., zabytkowa zagroda Czernikiewiczów z 1809 r. - eksponat Muzeum Wsi Kieleckiej - oraz ruiny Kościółka Św. Ducha spalonego podczas pożaru, który pierwotnie pełnił rolę szpitala.

                     W II poł. XIV w. z inicjatywy biskupa krakowskiego Floriana z Mokrska herbu Jelita na wzniesionym brzegu rzeki Psarki, wybudowano okazały zamek otoczony fosą, ze zwodzonym mostem i murami łączącymi budowle z miejskimi murami. Największy rozkwit zamku nastąpił w XV i XVI wieku. Pod koniec XV w. kardynał Fryderyk Jagiellończyk dobudował od wschodu nowe reprezentacyjne skrzydło mieszkalne z wieżyczkami w których znajdowały się latryny i klatka schodowa. Kolejni biskupi dalej zmieniali oblicze zamku i  nadawali całości cechy stylu renesansowego. Ostatnia przebudowa w latach 1657-1691 nadała wówczas rezydencji formę barokową, o planie w kształcie zbliżonym do podkowy. Kiedy w Kielcach powstał pałac biskupi, bodzentyńska budowla straciła na znaczeniu. Zamek przekształcono na spichlerz i szpital wojskowy. W 1814 r. budowlę ostatecznie opuszczono a zamek zaczął popadać w ruinę, okradany przez miejscowych na budulec domów. Dopiero w 1902 r. obiekt poddano ochronie ale już nigdy nie powrócił do dawnej świetności. Podczas jego zwiedzania warto zwrócić uwagę na portal bramy wjazdowej z drugiej połowy XVII wieku wykonany z czerwonego piaskowca oraz kamienne obramowania okien z herbami byłych właścicieli.
                  Opodal ruin zamku znajduje się gotycka kolegiata wybudowana została w latach 1440-1452 a jej fundatorem był kardynał Zbigniew Oleśnicki. Kościół posiada trójnawowe wnętrze ze sklepieniem późnorenesansowym, a w zakrystii i w skarbcu pierwotne, krzyżowo-żebrowe. W prezbiterium znajduje się renesansowy ołtarz wykonany w 1546 r. jako główny ołtarz katedry wawelskiej. W filarze nawy głównej znajduje się gotycka rzeźba Madonny z dzieciątkiem z około 1430 r. W południowej nawie stoi późnogotycka chrzcielnica z przepięknym ornamentem i napisem z datą 1492 oraz herbami kolejnych biskupów krakowskich do końca wieku XV.

                    Tuż za rynkiem zobaczyć można ruiny kościoła św. Ducha z  XV w. Został erygowany w 1475 roku przez biskupa Jana Rzeszowskiego jako kościół szpitalny. Drewniana świątynia spaliła się w XVII wieku, a w jej miejscu wzniesiono murowaną. Ta przetrwała do pożaru miasta w 1917 roku. Ogień strawił również całe wyposażenie wraz z uważaną za cudowną rzeźbę - Matkę Bożą, pochodzącą z zamkowej kaplicy. Nie odbudowane ruiny stoją do dzisiaj, otoczone przez wiekowe lipy – pomniki przyrody.