Wiślica - to jeden z najstarszych ośrodków plemiennych, w średniowieczu jeden z najważniejszych ośrodków grodowych. Jej dzieje sięgają IX wieku, kiedy to była centralnym ośrodkiem państwa Wiślan. Tutaj przecinały się ważne szlaki handlowe co spowodowało, że Wiślica stała się liczącym ośrodkiem gospodarczym, politycznym i kościelnym. Najstarsze ślady osadnictwa pochodzą z II poł. IX wieku. Prawa miejskie otrzymała w drugiej poł. XIII wieku. Za panowania Kazimierza Wielkiego. W XIV wieku nastąpiło przeplanowanie miasta, wzniesiono mury obronne o trzech bramach (Krakowskiej, Buskiej i Zamkowej), rozbudowano zamek, wystawiono nowy kościół kolegiacki. Miasto otrzymało też szereg korzystnych przywilejów gospodarczych, np. prawo do sprzedaży soli. Tu uchwalono w 1347 r. tzw. Statuty Wiślickie. Z piętnastowieczną Wiślicą związany jest Jan Długosz, kustosz miejscowej kolegiaty, fundator tzw. Domu Długosza i dzwonnicy. W roku 1528 rozpoczęto budowę wodociągów miejskich, dzięki czemu powstały browary i gorzelnie. Najazd szwedzki i liczne plagi zrujnowały i wyludniły miasto, po upadku powstania styczniowego w 1869 roku Wiślica straciła prawa miejskie i do tej pory ich nie odzyskała. Na początku lat 60-tych wykopaliska archeologiczne odsłoniły fundamenty romańskiego kościółka Św. Mikołaja z cmentarzyskiem i tzw. misą chrzcielną. Owa misa posiada kształt owalu uformowanego z gipsu i gliny. Kościół ten istniał od drugiej połowy XI wieku do końca XIII wieku, należy go uznać za jeden z najstarszych w Małopolsce.                              Z miejsc godnych zwiedzenia polecam zacząć od położonego na gipsowym wzniesieniu, niedaleko na wschód pierwotnego grodziska, o kształcie owalnego trójkąta wzmocnionego obwałowaniami, niestety bardzo porośniętego trawami. Opodal rynku znajduje się Kolegiata Narodzenia Najświętszej Marii Panny. Swoją strzelistą sylwetką góruje nad zabudową Wiślicy. Wzniesiona została na miejscu pierwotnej świątyni romańskiej. Według legendy zawdzięcza swoje powstanie królowi Łokietkowi, który ukrywał się w Wiślicy. Nad południowym wejściem do świątyni umieszczona jest płaskorzeźba, przedstawiająca Kazimierza Wielkiego, klęczącego przed Madonną z Dzieciątkiem, za królem stoi biskup krakowski Bodzanta, w dolnej części znajduje się inskrypcja minuskułowa. Na ścianach prezbiterium widoczne są polichromia rusko-bizantyjskie pochodzące z końca XIV w. przedstawiające sceny z życia Marii , Chrystusa i świętych. W ołtarzu głównym umieszczona jest wczesnogotycka (ok.1300 r.) kamienna rzeźba Matki Boskiej z Dzieciątkiem tzw. Łokietkowej. Wyróżnia ją od innych widoczny uśmiech na twarzy. Obok kościoła stoi Dom Długosza będący obecnie plebanią. Ten jednopiętrowy budynek wybudowany został w 1460 r. przez Jana Długosza dla wikariuszy i kanoników kolegiaty. Pod całym budynkiem znajdują się sklepione piwnice, sale posiadają stropy z belek modrzewiowych. Obecnie znajduje się w nim kawiarnia i wystawa rzeźby sakralnej. Na ścianie szczytowej znajduje się herb Długosza - Wieniawa. Całość przedstawia się bardzo pięknie, jest też jednym z niewielu budynków świeckich epoki gotyckiej.